Portieren van perceptie

torso's van afgebrokkelde bakstenen huizen
versteende badhuizen ingezegend door zwangere vrouwen
ze dragen een gedicht voor
de handen ineen gestoken

metaal op wind glijdt naar beneden in jute zakken
jazzklanken
suède blauw zijn wij
ogen
de portieren van perceptie draaien
links rechts blauw onder
in je binnenste flikkeren gedachten
een brandend alarm draait witheet rond
de zo fortuinlijke raderen

goedendag preekt de portier
de man valt van een stoel om riedeltjes te boetseren
kreten laken van zijn tong
"door de wereld als wil te zien
zijn wij de wereld
wij willen de wereld dragen
dualiteit bestaat hier niet"

achter duizend gesloten ramen staan verrekijkers opgesteld
gemiddeld vaart een boot in brandende hoepels rond

gratis popcorn vreet de straatstenen weg
zwarte lijken van gras nestelen zich in je schoot
wolkenkrabbers worden binnenstebuiten gekeerd
als je goed kijkt zie je pakken
driedelige pakken ronddraaien
driemaal rond de maan

je geboortedag valt in de ogen van een dode
in de allegorie van de grot worden brandende botten verspreid

alles is een reflectie van de doden
de goden van de dag

Vandaag

vandaag vroegen ze me naar de duinen te gaan
ver van vandaag

in een glimp gaat de dag verloren
in het gras diep daaronder draaien wieken
eindeloos 
belicht door een grove vlam van je jurk
stalagmieten
een antieke viool
kroonluchters

daarboven zweef je met je ellenlange haren door de lucht
over een brug bemost met oude geliefden
achter je schijnt het kaarslicht
in het tegenlicht klinkt je hart door je heen

in de treurwilg hangt een veer voor je
schrijf een brief naar de dieptes van de dag
ga je pad achterna
draag jezelf in het licht
beestjes wachten op je in de heuvels
krabbetjes en ander geluid
draag je volle kan naar de haven
graaf je een weg naar de kinderdag
wieg de pasgeboren vogel zachtjes in je armen
houd je oog tegen de wind
laat de bel klinken
schud vandaag op al haar grondvesten