Fontein van verf

fontein van verf
in mijn ogen

bedekt
overstroomd

als een botte bijl
dwars door mijn regenboog

holle bomen verzameld
in mijn geest

trachtend
uitreikend

als takken van lucht versperd
gevangen in mijn blok van glas

fontein van verf
doordrenkt met mijn bloed

spoel de kleuren uit mijn ziel
en de geplaveide straten voor mijn voeten

was de vallende tegels
onder mijn voeten vandaan

breng me vanaf nu een nieuw bestaan

Ik wil verdrinken

een oceaan
mijn bed
daar wil ik met je liggen
en onze voetstappen laten vliegen
langs grenzen van de hemel

een meer
je gezicht
omringd door cirkels van goud
daar wil ik in duiken
en harten uitwisselen
als ware het één

een vijver
ons danswater
daar wil ik van drinken
en waar we, het waarschuwen van de vogels
al negerend,
samen in verdrinken

ja, in jou wil ik verdrinken