een leven van opperste vreugde over gebaarde kinderen die je aankijken
je zien met ogen zo wit als kalk
zo beige als porcelain
gooi ze niet in
veeg ze niet uit
blijf ernaar kijken vanuit je ivoren toren
vanuit je troon fier aan zee
en van de japanse nymfen zoekend naar parels
ontvang je je geliefde ogen
elke dag weer
schijnend
blinkend
en altijd strevend
ze lijken zich immer af te vragen
wanneer het tijd is
tijd om te kijken
naar elkaar
je schud je hoofd
en tuurt met je hart vol sterren
samen de horizon achterna
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten