Monoloog van een dwaas

Hier voor de spiegel sta ik, maar ik oordeel er anders over dan u. U zult het aanschouwen als een reflectie van wat het omringd: een objectieve spiegel van de omgeving, van de waarheid. Maar dan ziet u het verkeerd. Een spiegel is rechthoekig en zal alleen rechthoekige objecten juist weerspiegelen. Neem een dobbelsteen, plaats deze voor een vierkante spiegel en u zult zien dat alle zes de kanten juist weerspiegeld worden, mits deze alle kanten uit gedraaid wordt. Maar niet alle objecten zijn vierkant of rechthoekig zoals een spiegel of een televisie, die u ook als spiegel kunt beschouwen. Neem een ronde spiegel en deze zal alle ronde objecten op juiste wijze weerspiegelen. Neem een televisie in de vorm van een silhouet van een persoon en deze persoon zal u genaakbaar alle onderdelen van hem of haarzelf tonen, zodra deze in cirkels beweegt, als in een pirouette. Stelt u eens voor, u staat 's ochtends voor de spiegel uw haar te kammen, ziet u dan wel alle haartjes voor u of vult u ze aan met uw gedachten, weerspiegeld via de spiegel? Ziet u uw haar niet opstijgen, dan weer neerdalen naar aarde? Ziet u uw haar niet zweven in de reflectie als een vogel of zweefvliegtuig zweeft? Ziet u uw haar niet aan propellers meegevlogen worden de ruimte in om later op aarde terecht te komen en daar te sterven, zoals alle objecten op aarde afbreken en sterven? Maar juist vanaf die ruimte gezien, zult u een objectieve spiegel voor ogen zien. Die objectieve spiegel zal niet de vorm aannemen van een rechthoek, cirkel of de silhouet van de mens, maar die van de gehele aardbol. De hele aardbol zou tot televisie gemaakt moeten worden om de waarheid onder ogen te zien. Daar zal uw haar het best te zien zijn. Maar als men goed kijkt is die gehele spiegel of televisie in de vorm van de aarde ofwel de aarde vormt, geheel overbodig en hoeft men deze objecten maar weg te halen om de objectiviteit van de aarde zelf te zien. In de complete naaktheid van moeder aarde kunt u uw haren van alle kanten en ogenblikken in het leven aanschouwen. Niet in de reflectie, maar direct in zichzelf. En u zult vanaf de ruimte naar de aarde neerdalen en haar kussen om zijn objectieve spiegel. U zult daar sterven zonder ook maar om genade te smeken. U weet immers alles al. Alles is onderdeel van dezelfde spiegel. Alles bestaat in zichzelf.