Lichtbakens

aanschouw de sterren
in het oneindige
het oneindige donker
lichtbakens in het donker

sterren aanschouw de mens
aan touwen gebonden
met het middelpunt der aarde verbonden
ad infinitum

aanschouw zijn bewegingen over het zinderende asfalt
banen waar je van gaat dollen
zoals een jongen met zijn gedachten
mannen laat spinnen om een lolly

zo gaan ook de bakstenen hun eigen weg
rondom de molen met zijn wieken
die rondtollen als gekken
als ringen steeds dichter op de wind
zo gaan ook die wieken

aanschouw de jongen
met al zijn vragen over het leven
of hij de grond in gaat en niet naar de sterren
maar dat is nog oh zo ver
zo ver weg susten zij

sterren aanschouw de mens
in het oneindige
het oneindige donker
dragen zij bakens van licht
lichtbakens in het aardedonker