torso's van afgebrokkelde bakstenen huizen
versteende badhuizen ingezegend door zwangere vrouwen
ze dragen een gedicht voor
de handen ineen gestoken
metaal op wind glijdt naar beneden in jute zakken
jazzklanken
suède blauw zijn wij
ogen
de portieren van perceptie draaien
links rechts blauw onder
in je binnenste flikkeren gedachten
een brandend alarm draait witheet rond
de zo fortuinlijke raderen
goedendag preekt de portier
de man valt van een stoel om riedeltjes te boetseren
kreten laken van zijn tong
"door de wereld als wil te zien
zijn wij de wereld
wij willen de wereld dragen
dualiteit bestaat hier niet"
achter duizend gesloten ramen staan verrekijkers opgesteld
gemiddeld vaart een boot in brandende hoepels rond
gratis popcorn vreet de straatstenen weg
zwarte lijken van gras nestelen zich in je schoot
wolkenkrabbers worden binnenstebuiten gekeerd
als je goed kijkt zie je pakken
driedelige pakken ronddraaien
driemaal rond de maan
je geboortedag valt in de ogen van een dode
in de allegorie van de grot worden brandende botten verspreid
alles is een reflectie van de doden
de goden van de dag
woensdag 9 oktober 2013
dinsdag 1 oktober 2013
Vandaag
vandaag vroegen ze me naar de duinen te gaan
ver van vandaag
in een glimp gaat de dag verloren
in het gras diep daaronder draaien wieken
eindeloos
belicht door een grove vlam van je jurk
stalagmieten
een antieke viool
kroonluchters
daarboven zweef je met je ellenlange haren door de lucht
over een brug bemost met oude geliefden
achter je schijnt het kaarslicht
in het tegenlicht klinkt je hart door je heen
in de treurwilg hangt een veer voor je
schrijf een brief naar de dieptes van de dag
ga je pad achterna
draag jezelf in het licht
beestjes wachten op je in de heuvels
krabbetjes en ander geluid
draag je volle kan naar de haven
graaf je een weg naar de kinderdag
wieg de pasgeboren vogel zachtjes in je armen
houd je oog tegen de wind
laat de bel klinken
schud vandaag op al haar grondvesten
ver van vandaag
in een glimp gaat de dag verloren
in het gras diep daaronder draaien wieken
eindeloos
belicht door een grove vlam van je jurk
stalagmieten
een antieke viool
kroonluchters
daarboven zweef je met je ellenlange haren door de lucht
over een brug bemost met oude geliefden
achter je schijnt het kaarslicht
in het tegenlicht klinkt je hart door je heen
in de treurwilg hangt een veer voor je
schrijf een brief naar de dieptes van de dag
ga je pad achterna
draag jezelf in het licht
beestjes wachten op je in de heuvels
krabbetjes en ander geluid
draag je volle kan naar de haven
graaf je een weg naar de kinderdag
wieg de pasgeboren vogel zachtjes in je armen
houd je oog tegen de wind
laat de bel klinken
schud vandaag op al haar grondvesten
dinsdag 6 augustus 2013
Nostos II
"knapperd"
met rode lipstick gekalkt op je voorhoofd
een welkomsttekst
een warm welkom thuis
naast de lego rails worden graven geleegd
een loopgravenoorlog in een pretpark
is welkom
op je eiland
in de film worden sokken
gebreid als een ritueel
om er iets in te doen voor kerstmis
aan de open haard
spelen dronkenmannen
drie stuks
een liedje voor je
over een kind van goud
met scharen in de hand
vegen ze het bloed van de schouw
van de plastic rotsen
trots is hier niet welkom
achter de deur hebben ze
een berg punaises opgestapeld
dankzij een man in uniform
worden koffers met taarten geleegd
hij verdween door de schoorsteen
in dichtbevolkte duinen staat een bed
met daarin spiegels opgestapeld
als in een spiraal
een bad vol vloeibaar gesteente
stroomt langzaam over in
de dieptes van je kinderziel
in de koffer van veren
staat een plaats gemarkeerd
in oost-indische inkt
inclusief een verbod
tegen het beklimmen van kantelen
vrijdag 15 maart 2013
Schaduwen met groeipijn
in het juiste licht is brons goud
de erfenis van een halo een ziekte
zodra een diaprojector op jouw hoofd valt
voel ik je pijn
zonnepijn
een boom zonder groen is een gevaar
zeker wanneer herfstbladeren
gatenkazen vulkaanbuiken in dwarrelen
een open veld vormt de beste vertelling
gepolijste stenen ook
in gaten van de aarde
bevindt zich een dierentuin
duister slaat er toe op de cacatoe
mensen die wegen graven richting de zon
zijn even vrij als mensen
gewoon mensen
de erfenis van een halo een ziekte
zodra een diaprojector op jouw hoofd valt
voel ik je pijn
zonnepijn
een boom zonder groen is een gevaar
zeker wanneer herfstbladeren
gatenkazen vulkaanbuiken in dwarrelen
een open veld vormt de beste vertelling
gepolijste stenen ook
in gaten van de aarde
bevindt zich een dierentuin
duister slaat er toe op de cacatoe
mensen die wegen graven richting de zon
zijn even vrij als mensen
gewoon mensen
donderdag 21 februari 2013
Nostos
vlaggen bedelen om
de adem van de zee
een eiland verzamelt harten
opent ze als bloesem in een portefeuille
in lentegeur
moeder is een groots gebaar
ze zoent ezelsoortjes
op nachtkastjes
met vingers
grote masten in de wind
Penelope buigt zachtjes voor golven
felrode pannen
weerspiegelen dromen
thuiskomst bestaat
uit oude kozijnen bij kaarslicht
ze werpen schaduwen
over zielen
3000 jaar oud
honing druipt van gezichten
een plein vult zich
met schelpen
de nacht omarmt ongeloof
silhouetten in vitrinekasten
dragen wijzers naar de haard
vlammen strelen thuishavens
wederzien ontstaat
uit symbiotische herkenning
wederzien ontstaat uit
een kus
de adem van de zee
een eiland verzamelt harten
opent ze als bloesem in een portefeuille
in lentegeur
moeder is een groots gebaar
ze zoent ezelsoortjes
op nachtkastjes
met vingers
grote masten in de wind
Penelope buigt zachtjes voor golven
felrode pannen
weerspiegelen dromen
thuiskomst bestaat
uit oude kozijnen bij kaarslicht
ze werpen schaduwen
over zielen
3000 jaar oud
honing druipt van gezichten
een plein vult zich
met schelpen
de nacht omarmt ongeloof
silhouetten in vitrinekasten
dragen wijzers naar de haard
vlammen strelen thuishavens
wederzien ontstaat
uit symbiotische herkenning
wederzien ontstaat uit
een kus
dinsdag 5 februari 2013
De vioolspeler
de vioolspeler
draagt een kroon in zijn buik
achter mondhoeken van kristal
laakt een gouden crescendo:
"liefde is een wieg in het zonnestelsel"
als een gezonken hotel
met het skelet van koraal
ontbloot de aarde zich
als de lagen van een ui
in de kern
openen fluitende cipiers
een hart
bestijgt een ruiter
zijn marmeren pegasus
dragen kinderen
zonneduivels op de schouders
worden kreten
gevangen in luchtbellen
doorgeprikt
lost steen op in wind
ontvouwen bergen zich tot sterren
draagt een kroon in zijn buik
achter mondhoeken van kristal
laakt een gouden crescendo:
"liefde is een wieg in het zonnestelsel"
als een gezonken hotel
met het skelet van koraal
ontbloot de aarde zich
als de lagen van een ui
in de kern
openen fluitende cipiers
een hart
bestijgt een ruiter
zijn marmeren pegasus
dragen kinderen
zonneduivels op de schouders
worden kreten
gevangen in luchtbellen
doorgeprikt
lost steen op in wind
ontvouwen bergen zich tot sterren
zondag 20 januari 2013
Vlinderwraak
wraak wordt geboren
in een put
in gedaantes van vlinders stijgt ze op
met monochrome ogen en een wild verlangen
verwoekeren ze bergkristallen
jagen ze brandende vogels uit je hand
als een geluidsgolf in een ver land
eindig je op een rood tapijt in een ravijn
als een dwarsligging
als figurant afgebeeld op een vooroorlogse foto
lig je tussen een collectie foto's
te koop op de vlooienmarkt
in een put
in gedaantes van vlinders stijgt ze op
met monochrome ogen en een wild verlangen
verwoekeren ze bergkristallen
jagen ze brandende vogels uit je hand
als een geluidsgolf in een ver land
eindig je op een rood tapijt in een ravijn
als een dwarsligging
als figurant afgebeeld op een vooroorlogse foto
lig je tussen een collectie foto's
te koop op de vlooienmarkt
Abonneren op:
Posts (Atom)