de vleugel van je bewustzijn is
een hoopje schelpen
je opent ze en water stroomt
je zet ze aan je oor en
je hoort water stromen
er zijn in diepe dalen
bestaande uit zandhopen
geen enkele vooroordelen over
wie je bent
alleen in de context
van de paarse veer
weet je wie je bent
je slaat hem om je heen
voelt je hoofd draaien
je zegt
"een glazen huis met water
is mijn thuis
het kolkt er en
het stroomt mijn oren uit"
je snavel pikt
klinkt als een sonnet
tikkende tegen het raam
je zegt
"een bad met schelpen
is mijn thuis
het ruist er
maar onder veren
ga ik stilletjes slapen"
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten