ik groef me een weg naar mijn zintuigen
tot aan het binnenste gedeelte
waar ik onder het grind delen vond van mijn naam
de onderdelen van mijn lichaam
ik zag door de ringen van mijn ogen
fladderende lichtjes ontspringen
wat mij vol overgave deed ontwaken
waarna ieder zijn paraplu werd opgegraven
ik voelde tussen de vingers van mijn handen
mijn blik veranderen
verplaatst naar bij het afval gezette grafkisten
vol groeven van oude verlepte gezichten
ik richtte de lijn van schelle geluiden
die mijn oren bereikten
naar andere oorden
waar nog niet alles was verloren
en wachtte tot ik opnieuw zou worden geboren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten