Vragende ogen

een leven van opperste vreugde over gebaarde kinderen die je aankijken
je zien met ogen zo wit als kalk
zo beige als porcelain
gooi ze niet in
veeg ze niet uit
blijf ernaar kijken vanuit je ivoren toren
vanuit je troon fier aan zee

en van de japanse nymfen zoekend naar parels
ontvang je je geliefde ogen
elke dag weer
schijnend
blinkend
en altijd strevend

ze lijken zich immer af te vragen
wanneer het tijd is
tijd om te kijken

naar elkaar

je schud je hoofd
en tuurt met je hart vol sterren
samen de horizon achterna

Waarom niet

als je liefde in je handen hebt
waarom dompel je die niet onder
in zout

Vergeten kinderen

vallende engelen met het gras in de handen
loerend over de zilte zee
baby's als belletjes in de bodem
ingestopt in dekens van sneeuw

groeiende leegtes in het hart van een slaaf
genocide in de achtertuin van de maan
grijpgrage vingers op een alarmerende wond
met zout gegroefd in een al begraven boom

maar onder heuvels van groen
onder heuvels van water
een glimlach op een gezicht en -
laverende kinderen

vergeet niet je zegeningen te tellen
niet zoals hier niet zoals later
vergeet het niet
vergeten zoals onder water

Our true mission is...

sweeping away
the thousands of miscarriages
in senseless articulation
in a howling void,
but nevertheless meticulously archived
in one of his many bureau drawers.

Anyway, I found her lying in a room
Standing there with the scent
of dead insects and cheap perfume,

I found it outside on the steps.
Falling faintly through the
universe, and faintly falling.

All her loneliness.
The gray, straw-like hair.

It fascinates me how a single place
can join so much pain and happiness...

If we can't have everything,
true perfection is nothingness.

Zeilschip

zeilen en kleuren met dynamische strepen
lijnenspel is wat ik zie
lijnenspel is wat ik voel
lijnenspel is wat ik ben