donderdag 14 juni 2012

Onder serene bloemen

jaren van verlangen
in borrelende havens
waar de kapitein ten gronde gaat
en ankers aanzwengelen
naar linnen hemelen
tot de sterren
een oogje in het zeil houden
het advies geven
met beide benen aan boord te gaan
in een geur
van net na de regen
in het lentegevaar
zullen we verdrinken
in een bol van dauw
met witte lakens over ons heen
zijn wij één met het schip
jij de oppervlakte
ik de masten
omvallend in een storm
kom ik naar je terug gekropen
over gespreide handdoeken van rood
rinkelt in de toekomst
een kus van muziek
op een wolk
miauwt een kat
een vredig huis
boven ons hoofd
een lief kind
in een zwaai van een schommel
in licht geel gras 
hoog
waar we in rollen
en de jaren vieren
met glazen vol levensvreugde
drink jij op mij
ik op jij
wij op ons
wij zijn ons
in het gras
zijn wij gras
stengels verweven
met haar onder dekens
van liefde ga ik slapen
vierkant vlechtwerk boven mijn lijf
in een cirkel in mijn hart
speelt een laatste figuur
een lied over schrijvers
met een tragische dood
over het tegemoet gaan
van paarden op steppes
in de wind
waar ze vallen
op papieren velden
staat een epos geschreven
een werk van een beeld
begraven op ons erf
achterop werd je meegenomen
naar oorden
op heuvels
werd je beschermd
door de cavalerie van mijn geweten
een slagveld
van naar elkaar wijzende vingers
in het dal werden wij verenigd
met ringen om onze heup
werden wij omhoog gehaald
aan touwen
dwaalden we in bed
met eronder een feeks
die geen feeks wilde zijn
ze wilde ons overtuigen
van dunne stroken van heiligheid
waar ze in dwarrelde
als een veer
als de reinheid zelve
geen hout
geen opgelicht huis
een slapend kind
een wang roze van onschuld
de lucht zwelt op
de maan rakelt een schip op
de feeks verdwaalt
we zijn samen met paarden
en gewetenlozen
in een rivier die uitmondt
in lijven vol bloemen
bedolven in water
gaan we ten onder
met de mensheid
van bakkers en slagers
die een mes laten vallen
een symbool van het lot
ruikt naar een begin
van vers
een begin
onder groen
slapen wij
vredig
onder hetzelfde dak
onder serene bloemen